MODERN MISIR EDEBİYATINDA GAZETECİLİKLE EDEBİYATÇILIĞIN KESİŞME NOKTASINDA YARI KURGU BİR YAZIN ÖRNEĞİ: CUMA POSTASI HİKÂYELERİ

Abstract

20. Yüzyıl’ın Mısır’ı diğer Ortadoğu Arap ülkelerine oranla modern Batı düşüncesinden en çok etkilenen ülkelerin başını çekmiştir. Arap modernizminin kurucusu kabul edilen Rifâa et-Tahtâvî’den bu günlere gelinceye kadar Mısır’ın sosyokültürel hayatındaki değişimler baş döndürücü bir hızla gelişmiş ve Mısır toplumu bu değişimler karşısında Mısır İslami geleneği ile çatışmalar yaşamıştır. Bu çatışmaların önemli bir bölümü Mısır insanının aile yaşamında görünmüştür. Mısır aile yapısında yaşanan bu çatırdamalar, görüşüne başvurulacak “âkil adamlar” ihtiyacını ortaya çıkarmıştır. Mısır’ın en eski ve köklü gazetelerinden olan “el-Ahrâm” gazetesinin her Cuma günü yayımlanan “el-Berîdu’l-Cumua” (Cuma Postası) sayfası bu tür sorunları yaşayan kimselerin dertleşme zemini olmuştur. Bu sayfada bir çeyrek asır hizmet veren Abdülvehhâb Mutâvî, edebi yönü güçlü bir öykü yazarıdır. Mutâvi gazeteciliği ile edebiyatçılığını bir araya getirerek yarı kurgu hikâyeler çerçevesinde Mısır toplumunun sosyal sorunlarına çözümler bulmaya çalışmıştır. Bu makale Mutâvî’nin, el-Ehrâm gazetesinde 1982-2004 yılları arasında yayımlanan “aile” özelinde yarı kurgu metinlerin “edebi üslubu”nun değerlendirilmesini yapacaktır.

The Egyptians of the 20th century suffered the most from the countries of the Middle East, which were more influenced by modern Western thought than Arab countries. Until these days, Rifâa et-Tahtâvî, the founder of Arab modernism, has seen changes in Egypt’s sociocultural life at a dizzying pace, and Egyptian society has been in conflict with the Muslim Egyptian tradition in the face of these changes. A significant part of these conflicts appear in Egyptian people’s family life. These cattle living in the Egyptian family structure reveal the need for “good men” to be seen. The “el-Berîdu’l-Cumua” page published every Friday by the “el-Ahrâm” newspaper, one of Egypt’s oldest and most established newspapers, has been a problem partner for those who have experienced such problems. Abdülvehhâb Mutâvî, who has served for a quarter of a century on this page, is a powerful literary story writer. He has tried to find solutions to the social problems of the Egyptian society in the framework of semi-fiction stories by bringing together mutabi journalism and literature. This article will evaluate Mutāvî’s literary texts in the “family” published in al-Ehrâm.