Klebsiella pneumoniae Enfeksiyon Modelinde HepG2 Hücre Hattında Bor Bileşiklerinin Antibakteriyel Etkisi ve Biyofilm Oluşumuna Etkilerinin Değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Klebsiella pneumoniae bağışıklığı baskılanmış hastalarda hastane kaynaklı pnömoniye, idrar yolu enfeksiyonuna ve bakteriyemiye neden olur. Son zamanlarda daha sık görülen Klebsiella pneumoniae, insanlarda piyojenik karaciğer apselerine ve hematojen metastatik yayılımın yanı sıra antibiyotik direncine de neden olmaktadır. Gelişen antibiyotik direnci karaciğer enfeksiyonlarının tedavisini zorlaştırmaktadır. Bizde bu çalışmamızda Klebsiella pneumoniae 700603 tarafından oluşturulan bir enfeksiyon modelinde bor bileşiklerinin etkisini değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Minimum inhibitör konsantrasyonu ve fraksiyonel inhibitör konsantrasyon çalışmaları, direnç gen seviyeleri ve HepG2 hücre analizleri yapılarak değerlendirildi. Bulgular: Bor bileşenleri sodyum perborat monohidrat ve etidot için sırasıyla düşük ve yüksek minimal inhibitör konsantrasyonu değerleri tespit edildi. Ayrıca sodyum perborat monohidrat biyofilm oluşumu üzerinde de etkili olduğu belirlendi. Bulgularımız, bor bileşiklerinin kombinasyon halinde kullanıldığında daha etkili olduğunu göstermiştir. Hücresel çalışmada oluşturulan toksisite modelinde, bor bileşiklerinin sitotoksik etkisi antibakteriyel etkilerinden dolayı azalmıştır. Sonuç: Bor bileşiklerinin etkili olduğu ve birlikte kullanıldıklarında olumlu etkinin arttığı görülmektedir.

Aim: Klebsiella pneumoniae causes hospital-acquired pneumonia, urinary tract infection and bacteremia in immunocompromised patients. Klebsiella pneumoniae, which has become more common recently, causes antibiotic resistance as well as pyogenic liver abscesses and hematogenous metastatic spread in humans. Developing antibiotic resistance complicates the treatment of liver infections. In our study, we aimed to evaluate the effect of boron compounds in an infection model created by Klebsiella pneumoniae 700603. Materials and Methods: Minimum inhibitory concentration and fractional inhibitory concentration studies, resistance gene levels, and HepG2 cell analyses were performed and evaluated. Results: We determined the low and high minimum inhibitory concentration values of boron components, sodium perborate monohydrate and etidote, respectively. In addition, sodium perborate monohydrate is also effective on biofilm formation. Our findings have shown that boron compounds are more effective when used in a combination. In the toxicity model created in the cellular study, the boron compounds cytotoxic effect decreased due to their antibacterial effects. Conclusion: İt seems that boron compounds are effective, and the positive effect increases when used together.