Eski Uygurca Cheng weishi lun Tefsirine İlişkin İki Fragman (12. ve 13. Yapraklar)

Abstract

Çinli seyyah, mütercim ve keşiş Xuanzang (玄奘) (602-664) 629-645 tarihleri arasındaOrta Asya ve Güney Asya’yı baştan sona ziyaret ederek Budist ana akım ekollerini vebunların ileri gelenlerini tanımıştır. Xuanzang, Çin’e döndüğü vakit Faxiang ‘öğretiözellikleri’ ekolünü Yogācāra temelinde şekillendirmiştir. Bu çalışmaya konu olan metinde Budizmin Yogācāra ekolünden gelişen Faxiang ekolüne (法相宗 Faxiang zong) aittir.Yogācāra’nın kurucularından olan Vasubandhu’nun Triṃśikā adlı eseri ve bu eser üzerinemensur olarak kaleme alınmış olan on tefsir Xuanzang’ın Cheng weishi lun adlı eserininortaya çıkmasını sağlamıştır. Burada neşri gerçekleştirilecek olan Eski Uygurca metinbugün Berlin Turfan Koleksiyonu’nda korunan derleme şeklindeki bir yazma eserin 21.bölümüne ait olup K. Kitsudō’nun tespitine göre, ilgili bölüm Xuanzang’ın Cheng weishilun adlı eserine Queiji tarafından yazılmış tefsirin Eski Uygurcaya bir tercümesidir. Buçalışmanın giriş bölümünde Faxiang ekolü, Xuanzang ve Cheng weishi lun hakkındakısaca bilgi verilecek sonraki bölümlerde ise bahsi geçen Eski Uygurca yazmanın 21.bölümünün daha önce neşredilmemiş 12. ve 13. yapraklarının yazı çevirimi ve harfçevirimi, Türkiye Türkçesine çevirisi, metne ilişkin notları ve analitik dizini de ihtivaeden sözlüğü sunulacaktır.