Örgütlerde krizlerin önlenmesinde etkili olabilecek yeni yönetim tekniklerinin incelenmesi

Abstract

Günümüzde örgütler, hızlı değişen iş ortamında karşılaştıkları çeşitli krizlere etkin bir şekilde mücadele etmek zorundadır. Bu bağlamda, yeni yönetim teknikleri geliştirilerek örgütlerin krizlere karşı dirençli hale gelmeleri amaçlanmaktadır. Geleneksel yönetim modelleri, günümüzün hızla değişen iş ortamında belirsizlikle başa çıkma ve krizlere karşı direnç geliştirme konusunda yeterli olmayabilir. Projenin ilk bölümü, krizlerin doğası , kriz kavramı, krizlerin örgütler üzerindeki etkilerini ele alarak, kriz yönetiminin temel kavramlarını sunmaktadır. Ardından, geleneksel yönetim modellerinin sınırlamalarını vurgulayarak, bu çalışmanın odaklandığı yeni yönetim tekniklerini tanıtmaktadır. Projenin ikinci bölümü, literatür taraması ile yeni tekniklerin organizasyonlarda nasıl uygulanabileceğini ve krizleri önleme potansiyellerini araştırmaktadır. Yönetim tekniklerinin evrimi ve bu tekniklerin kriz yönetimine adaptasyonu, örgütlerin krizlere karşı daha dirençli olmalarını sağlamak adına kritik bir rol oynamaktadır. Bu, örgütün gelecekteki sorunlara karşı hazırlıklı olmasını sağlar. Değişime hızlı tepki verebilen örgütler, potansiyel krizleri önleme ve etkilerini azaltma konusunda avantaj elde edebilirler. Bir diğer boyut olan kriz iletişimi stratejileri, etkili iletişim, kriz anlarında örgütün itibarını koruma ve paydaşlarla sağlıklı bir iletişim sürdürme açısından kritiktir. Dijital teknoloji kullanımı, yapay zeka, büyük veri analitiği ve diğer dijital teknolojiler, örgütlerin krizleri önceden tahmin etmelerine ve hızlı tepki vermelerine yardımcı olabilir. Veri odaklı kararlar, örgütlerin daha sağlam bir kriz yönetimi stratejisi oluşturmalarına imkan tanır. Personelin kriz durumlarında etkin bir şekilde hareket etmesi için düzenli eğitimler düzenlemek önemlidir. Bu çalışma, literatür taraması ve uzman görüşleri kullanılarak örgütlerde krizlerin önlenmesinde etkili olabilecek yeni yönetim tekniklerini derinlemesine incelemektedir. Örgütlerin sürdürülebilirliği ve krizlere karşı dayanıklılığı konusunda yeni bir bakış açısı sunmayı hedeflemektedir.Today , organizations have to effectively combat the various crises they encounter in the rapidly changing business environment. In this context, it is aimed to make organizations resilient to crises by developing new management techniques. Traditional management models may not be sufficient to cope with uncertainty and develop resilience against crises in today's rapidly changing business environment. The first part of the project presents the basic concepts of crisis management by discussing the nature of crises, the concept of crisis, and the effects of crises on organizations. Then, by highlighting the limitations of traditional management models, it introduces new management techniques, which is the focus of this study. The second part of the project investigates how new techniques can be applied in organizations and their potential to prevent crises through a literature review. The evolution of management techniques and the adaptation of these techniques to crisis management play a critical role in ensuring that organizations are more resilient to crises. This ensures that the organization is prepared for future problems. Organizations that can react quickly to change can gain an advantage in preventing potential crises and reducing their effects. Another dimension, crisis communication strategies, is critical in terms of effective communication, protecting the reputation of the organization in times of crisis and maintaining healthy communication with stakeholders. The use of digital technology, artificial intelligence, big data analytics and other digital technologies can help organizations anticipate crises and respond quickly. Data-driven decisions allow organizations to create a more robust crisis management strategy. It is important to organize regular training for staff to act effectively in crisis situations. This study examines in depth new management techniques that can be effective in preventing crises in organizations, using literature review and expert opinions. It aims to offer a new perspective on the sustainability of organizations and their resilience to crises.