ESKİ UYGURCA BUDDHĀVATAṀSAKA-SŪTRA TEFSİRİNE İLİŞKİN BELGELER

Abstract

Eski Uygur tercüme edebiyatını Budizme, Manihaizme ve Nasturi Hristiyanlığa ilişkin dinî eserler oluşturur. Bu dinî eserler arasında en büyük pay ise Budizme aittir. Budizmin birçok ekolüne ilişkin eser Eski Uygurcaya tercüme edilmiştir. Bu eserlerden biri de Huayan ekolünün temel yazınsal kaynağını da oluşturan Buddhāvataṁsaka-sūtra’dır. Huayan ekolü Çin’de Sui (581-618) ve Tang hanedanlığı (618-907) dönemlerinde önemli bir gelişme kaydetmiş olan ve Hint Budizminde bir eş değeri bulunmayan bir ekoldür. Bu ekol sadece Çin sınırlarında kalmamış Kore ve Japonya’ya doğru genişlemiştir. Huayan ekolü Korecede Hwaŏm ve Japoncada Kegon adıyla bilinmektedir. Bu çalışma Eski Uygurca Buddhāvataṁsaka-sūtra tefsirine ilişkin dört fragmanın neşri hakkındadır. Bu fragmanlar Berlin Brandenburg Bilimler Akademisi Turfan Koleksiyonunda sırasıyla U 1308 (3), U 1372 (