SÛKÎ’NİN MEKKE, MEDİNE VE PEYGAMBERLER İÇİN YAZDIĞI MANZUMELER

Abstract

Klasik Türk Edebiyatı’nda mekânların önemli bir yeri vardır. Edebiyatın temelini oluşturan İslami ortak değerleri simgeleyen mekânların başında Mekke ve Medine gelir. Mekke, şehirlerin annesi olarak adlandırılır ve mükerrem sıfatıyla anılır. Medine, Hz. Peygamber’in sığınağı ve yeni kurulacak devletin merkezi konumundadır. Medine, münevver sıfatıyla anılır. Mekke ve Medine için ortak sıfat olarak Haremeyn-i Şerifeyn ifadesi kullanılır. Mekânların yanında şahısların da edebiyatta önemli bir yeri vardır. Şahıslar, menkıbeleri veya karakterleri ile edebiyatta sıkça kullanılır. Çalışmamızda, 18. yüzyıl şairlerinden olduğunu düşündüğümüz Sûkî mahlaslı şaire nispet edilen üç manzume incelenmiştir. Manzumelerden birincisi Mekke için, ikincisi Medine için yazılmıştır. Üçüncü manzume ise Peygamberler için yazılmıştır. Bu çalışma ile Sûkî’nin dini şahıslar ve mekânlar için yazmış olduğu manzumelerin edebiyat dünyasına tanıtılması amaçlanmıştır.