Kur’an’ın Muhatabı Hıristiyanlar ve Tanrı Algıları

Abstract

Kur'an, muhatap olduğu bölge Yahudileri gibi Hıristiyanları da putperest Araplardan farklı görmüş, Ehl‐i Kitap olarak andığı zümre içerisinde sayarak kalplerini İslam'a ısındırmayı hedeflemiştir. Sabiilerle birlikte bu iki gruptan Allah'a ve Ahiret gününe inanıp, salih amel işleyenlere korku olmadığını (Bkz. Bakara 2/62; Maide, 5/69) belirterek, onları bir Allaha inanmaya ve ortak tevhid inancına davet etmiştir (Bkz. Ali İmran,3/64). Hıristiyanlar hakkında bilgi veren ayetlerin bir kısmı, batılı araştırmacılar tarafından İslam ve Kur’an aleyhine yanlış ve asılsız bilgi ithamları ile karşı karşıya kalmıştır. Bu isnatlara Kur’an’ın muhatabı olan bölge Hıristiyanları ile tartışmalar üzerine nazil olan ayetlerin tefsirinde verilen bilgilerin bütün Hıristiyanların ortak inanışları gibi aktarılmasından kaynaklanmıştır. Aslında Kur’an’ın bire bir muhatabı olan Hicaz bölgesinde yaşayan Yahudiler ve Hıristiyanların arasında diğer bölgelerde yaşayanlardan farklı inanışlarının olduğu, Hz. Muhammed ile tartışmaya gelenler arasında da tam bir inanç birliğinin bulunmadığı kaynaklarda yer almıştır.