Gıda coğrafyası açısından kent içi tarım: Eskişehir örneği

Abstract

Önümüzdeki otuz yıl içinde dünya nüfusunun üçte ikisinin kentlerde yaşayacağı tahmin edilmektedir. Bu durum özellikle kalabalık kentlerde gıda temini ve kaynakların sürdürülebilirliği hakkında endişelere yol açmaktadır. Gıda sistemleri; gıdanın üretim, işleme, dağıtım, lojistik, pazarlama ve geri dönüşüm süreçleri ile sosyal, ekonomik ve çevresel koşulların bir arada düşünüldüğü karmaşık bir yapıdır. Gıda coğrafyası ise gıdaların üretiminden başlayarak işleme, dağıtım, lojistik, pazarlama ve atık yöntemine kadar olan tüm süreçlerin yer, mekân, zaman, bölge ve ölçek kavramları ile ilişkilendirilmesidir. Kent içinde ve yakın çevresinde yapılan bitkisel ve hayvansal üretim faaliyetlerinin sürdürülebilirliği kentsel gıda sistemlerinin düzenlenmesi ve planlaması ile mümkün olmaktadır. Bu tez çalışmasında kentsel tarımın gıda coğrafyası Eskişehir örneği ele alınarak incelenmiştir. Çalışmada kentsel tarım ile uğraşan 46 çiftçi ve ilgili kurum ve kuruluşlarla yarı yapılandırılmış görüşmeler yapılmış ve elde edilen veriler içerik analizi ile değerlendirilmiştir. Çalışmanın bulgularında; kentsel tarım yapan çiftçiler ile kurum ve kuruluşların örgütlenme yapısı, kentsel tarımın mekânsal dağılımı, üretim desenleri, çiftçilerin temel motivasyonları ve karşılaştıkları problemler ve kentsel tarımın gıda tedarik zinciri modelleri ele alınmıştır. Sonuç olarak Eskişehir’de kentsel tarımın mevcut durumu ortaya konmuş, gıda sistemlerinin düzenlemesi ve planlanması için öneriler sunulmuştur.

It is estimated that two-thirds of the world's population will live in cities in the next three decades. This raises concerns about the sustainability of food supply and resources, especially in crowded cities. Food systems are a complex structure in which the production, processing, distribution, logistics, marketing and recycling processes of food are considered together with social, economic and environmental conditions. Food geography is the association of all processes starting from the production of food to distribution, logistics, marketing and waste methods with the concepts of place, space, time, region and scale. The sustainability of plant and animal production activities in and around the city is possible through the organization and planning of urban food systems. In this thesis, the food geographies of urban agriculture are examined by taking Eskisehir as an example. In the study, semi-structured interviews were conducted with 46 farmers engaged in urban agriculture and relevant institutions and organizations and the data obtained were evaluated by content analysis. According to the findings of the study, the organizational structure of urban farmers and institutions and organizations, spatial distribution of urban agriculture, production patterns, main motivations of farmers and the problems they face, and food supply chain models of urban agriculture were discussed. As a result, the current situation of urban agriculture in Eskisehir was revealed and recommendations were presented for the regulation and planning of food systems.