Öğretmen-Öğrenci İlişkisi Açısından Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi

Abstract

Öğrenme ortamlarının önemli boyutlarından birini öğretmen-öğrenci ilişkisi oluşturmaktadır. Öyle ki öğretmen-öğrenci ilişkisinin niteliğine bağlı olarak öğrencilerin derse ilgisi, motivasyonu ve katılımı artmakta ya da azalmaktadır. Bu açıdan bakıldığında öğretmen-öğrenci ilişkisinin eğitim için bir anahtar özelliği taşıdığı söylenebilir. Söz konusu ilişkinin en yoğun yaşandığı eğitim öğretim ortamı ise sınıflardır. Bu nedenle alan araştırmalarıyla sınıf ortamında kurulan öğretmen-öğrenci ilişkisinin tespit edilerek ortaya çıkarılması, eğitimde hedeflenen amaçlara ulaşmak için gereklidir. Ortaöğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersinde, sınıf ortamındaki öğretmen-öğrenci ilişkisini tespit etmeyi amaçlayan bu çalışma, nitel bir durum çalışması olarak planlanmış, gözlem ve görüşme teknikleri kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırma ile Ortaöğ-retim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersinde öğretmen öğrenci ilişkisinin öğrencilerin başarı düzeyine ve öğretmenlerin; sınıf yönetimi anlayışlarına, iletişim becerilerine, öğrencilerle ilgili kanaatlerine, öğrencilere yaklaşımlarına, öğretme yöntemlerine, kişilik özelliklerine, öğretmenlik tecrübeleri ile cinsiyet ve yaş dağılımlarına göre değiştiği sonuçlarına ulaşılmıştır.