MODERN ARAP ROMANINDA “DİGLOSSİA”, “ÇİFTDİLLİLİK”, ABDURRAHMAN MÜNİF ÖRNEĞİ

Abstract

Arap romanında fasih olmayan yerel lehçelerin yazın dili olarak kullanılması, edebiyateleştirmenleri tarafından çok tartışılan bir konu olmuştur. Kimi eleştirmenler, romaniçerisinde “bozulmuş” yerel lehçelerin kullanımının eserin kalitesine zarar verdiğinidüşünürken kimi eleştirmenler ise bu lehçelerin edebiyatın muhatabı olan “halk”ınduygularına hitap etme, onların gerçeğini yansıtma açısından yararlı buluyordu.Özellikle Mısır’ın Fransa tarafından işgal edilişinden sonra Arap edebiyatçılarıarasında büyük yankı uyandıran bu tartışma, günümüze dek devam etmektedir. XX.Yüzyıl Arap romanında toplumcu gerçekçiliğin temsilcilerinden olan AbdurrahmanMünif’in konuya yaklaşımı ise “orta dil” kavramında kendini göstermektedir. Onunromanlarda asıl olan fasih Arapça olmakla birlikte çoğu kez diyaloglarda avamcaya yervermiştir.