Halk Arasında Kullanılan Bazı Sulak Alan Bitkileri ve Tıbbi Özellikleri

Abstract

Günümüzde birçok sulak alan tarımsal aktiviteler, erozyon, kirlilik ve kurutulma gibi nedenlerden dolayı kayba uğramıştır. Karasal ekosistemlerle sucul ekosistemler arasında geçiş özelliğine sahip olan sulak alanlar, biyolojik çeşitlilik açısından oldukça zengindir. Son yıllarda yapılan etnobotanik çalışmalar göstermektedir ki, birçok hastalığın tedavisinde modern tıbbın yanı sıra, alternatif tıpta kullanılan bitkisel droglara da başvurulmaktadır. Halk tarafından toplanan, kendi inançları ve gelenekleri ışığında çeşitli hastalıkları tedavi etmede kullandıkları farmokolojik özelliğe sahip birçok sulak alan bitkisi bulunmaktadır. Sulak alanların kaybolmasına bağlı olarak, tıbbi özelliğe sahip olan bitki taksonlarının yayılış alanları ve populasyon sayıları sulak alanlarda giderek azalmaktadır. Bu çalışmada, sulak alanlarda yayılış gösteren Nasturtium officinale R.Br., Lythrum salicaria L., Epilobium hirsutum L., Potentilla reptans L., Trifolium pratense L., Equisetum arvense L., Mentha longifolia L., Plantago major L., Veronica beccabunga L. ve Rumex crispus L. taksonlarının halk arasındaki kullanım şekilleri ile tıbbi ve farmokolojik özellikleri araştırılmıştır.